ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

ΡΟΥΜΑΝΙΑ Ολο και περισσότεροι εργάτες στην εξαθλίωση


Από φετινή διαδήλωση στο Βουκουρέστι ενάντια στα μέτρα λιτότητας
Το 25% των εργαζομένων της Ρουμανίας, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία που δίνουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, λαμβάνει τον κατώτατο μισθό, δηλαδή 700 λέι μεικτά (160 ευρώ μεικτά, με γύρω στο 16% να είναι οι κρατήσεις). Η κατάσταση αυτή εκτιμάται ότι επιδεινώθηκε μετά την έγκριση του νέου Κώδικα Εργασίας, που τέθηκε σε ισχύ το 2011 και ανέβασε στη διάρκεια του περασμένου χρόνου σε 200.000 τις θέσεις εργασίας που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό.Και όμως αυτές οι χιλιάδες θέσεις εργασίας με κατώτατο μισθό δεν αφορούν σε νέες θέσεις, αλλά προέκυψαν όταν οι εργοδότες επωφελήθηκαν από τη νέα εργασιακή νομοθεσία, που τους ευνοεί υπέρ του δέοντος, για να μειώσουν τους μισθούς, γεγονός που χωρίς αμφιβολία αύξησε ακόμα περισσότερο τα παχυλά τους κέρδη, μειώνοντας δραστικά το βιοτικό επίπεδο του εργαζόμενου λαού. Οι νέοι νόμοι, που υιοθέτησε η ρουμάνικη κυβέρνηση με το πρόσχημα της καπιταλιστικής κρίσης, επιδεινώνουν τις συνθήκες ζωής του ρουμάνικου λαού.
Ταυτόχρονα οι τιμές των βασικών αγαθών αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, όπως και οι δημόσιες υπηρεσίες γίνονται ανταποδοτικές. Ετσι, δεν είναι καθόλου περίεργο που το 80% των Ρουμάνων δεν μπορεί να συνεχίζει να πληρώνει τα χρέη του. Ωστόσο, είναι απορίας άξιο πώς μια χώρα που το Μάρτη του 1989 σημείωνε μηδενικό εξωτερικό χρέος, σήμερα να θεωρείται, σύμφωνα με τα συμπεράσματα μιας μελέτης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, ως η χώρα με τους πιο χρεωμένους πολίτες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σύμφωνα με την παραπάνω μελέτη, το 66% των Ρουμάνων έχει συνήθως καταναλωτικά δάνεια, ενώ ένα 15% έχει πάρει καινούριο δάνειο για να μπορέσει να πληρώσει παλιά χρέη.
Από το 2008, αλλά κυρίως από το 2009 όταν έγινε πλέον ολοφάνερη η καπιταλιστική κρίση, η ρουμάνικη κυβέρνηση προχώρησε κατ' αρχήν στη λήψη δανείου πολλών εκατομμυρίων από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα που συνδυάστηκαν με μια σειρά βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων λιτότητας για να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Τα μέτρα συμπεριλάμβαναν μια μείωση ύψους 25% στους μισθούς του δημόσιου τομέα, άλλο ένα 15% μείωση των παροχών της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Τώρα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ερευνας για την Ποιότητα Ζωής, αυτή εμφανιζόταν το 2010 πολύ κατώτερη απ' ό,τι το 1989 (!) καθώς όπως αναφέρουν δημοσκοπήσεις η ευημερία ήταν για την πλειοψηφία των Ρουμάνων ανώτερη στην περίοδο πριν το 1989, δηλαδή την περίοδο του σοσιαλισμού παρά τις διαστρεβλώσεις και τις αποκλίσεις της περιόδου.
Με το νέο Κώδικα Εργασίας, που εγκρίθηκε το 2011, καταργήθηκε επίσης το δικαίωμα στη συλλογική διαπραγμάτευση και συνεπώς αυξήθηκε η ευκολία από πλευράς εργοδοσίας της μείωσης, αδιακρίτως, των μισθολογικών δικαιωμάτων, λόγω της δυνατότητας να επικαλούνται οι εργοδότες οικονομικές και λειτουργικές δυσκολίες των εταιρειών και να τις δικαιολογούν έξω από τα πλαίσια των συλλογικών συμβάσεων. Οι εργοδότες μπορούν να επεκτείνουν την εργάσιμη ημέρα από 8 σε 12 ώρες, μειώνονται οι ημέρες αδείας από 15 σε 10 συνεχόμενες και οι εργοδότες θα μπορούν να μειώνουν την άδεια αν θεωρούν πως ο εργαζόμενος έχει λάβει πολλές ημέρες αναρρωτικής άδειας. Ταυτόχρονα, ενισχύεται η ευελιξία του εργοδότη στις απολύσεις.
Η ζωή του ρουμάνικου λαού, λοιπόν, επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα εδώ και 22 χρόνια, μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού, όταν η αστική προπαγάνδα προσέφερε, με την ανατροπή του σοσιαλισμού, έναν «παράδεισο ευημερίας», που τελικά δε σήμανε τίποτε άλλο από την έναρξη μιας εποχής μαζικής ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεων, μαζικής μετανάστευσης, αφού πάνω από 3 εκατομμύρια Ρουμάνοι εγκατέλειψαν τη χώρα, καθώς και λεηλασίας χωρίς προηγούμενο του εθνικού πλούτου, ενώ ο ρουμανικός λαός καλείται να σφίγγει όλο και περισσότερο το ζωνάρι του. Και βέβαια η ανυπαρξία ισχυρού ταξικού κινήματος και πολιτικού φορέα, Κομμουνιστικού Κόμματος, με επαναστατική στρατηγική φέρνει ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες για την εργατική τάξη και τα άλλα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα.

Γ. Καρ.

Τα ζόρια των αστών με την κρίση
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση στην Ευρώπη συνεχίζεται χωρίς διαφαινόμενο τερματισμό. Μαζί της συνεχίζεται η αντιφατική αγωνία της ευρωπαϊκής μεγαλοαστικής τάξης για το ατέρμονο κι άγνωστο φινάλε της. Ο καπιταλισμός μπορεί σε μια χώρα, σχετικά να αυξάνει τον έλεγχο της κρίσης και των επιπτώσεών της. Η επιβολή ακραίων αντεργατικών κι αντιλαϊκών νόμων γίνεται λαιμητόμος στα χέρια της αστικής τάξης. Οι ακραίες αντιλαϊκές μορφές οργάνωσης του αστικού κράτους συνοδεύουν τα μέτρα. Δημιουργούνται επιπλέον παρακρατικοί σχηματισμοί πολλαπλών αποχρώσεων που συνδέουν το μαστίγιο με το καρότο. Ολα αυτά είναι τα συνήθη δεδομένα σε κάθε ιστορική περίοδο βαθιάς συνεχιζόμενης κρίσης.
Το πρόβλημα για τον αστικό έλεγχο αρχίζει να δημιουργείται αυξανόμενο από τη στιγμή που η κρίση μεταδίδεται σε περισσότερες της μιας χώρες. Η αστική τάξη γνωρίζει ότι η μετάγγιση της κρίσης περιορίζει την ευκολία επιβολής κι ελέγχου. Μοιάζει σαν τον ιστό της αράχνης που θέλει να αγκαλιάσει κάθε χώρο. Η παρατεινόμενη χρονικά και ποσοτικά κρίση δημιουργεί αντιφατικές συνθήκες που από τη μια βραχυκυκλώνουν την αγωνία ελέγχου της αστικής τάξης. Από την άλλη αφυπνίζει εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις για τον χαρακτήρα του αστικού οικονομικού συστήματος. Είναι η φύση του καπιταλισμού που τον ωθεί σε μια τέτοια αρνητική εξέλιξη. Η εξέλιξη αυτή δεν υπόκειται στον περιορισμό του χρόνου. Οσο παρατείνεται χρονικά τόσο εξαπλώνεται και γίνεται περισσότερο ανεξέλεγκτη. Αντίθετα υπόκειται στην φθορά του χρόνου που κάνει την αστική εξουσία πιο αποκρουστική σε όλες τις λειτουργίες της.
Η σήψη απλώνεται απειλώντας να μεταβάλει την κοινωνία πλέον σε τυμπανιαίο πτώμα. Η ανάγκη ανατροπής αυτής της κατάστασης γίνεται εξόφθαλμη. Η αλλαγή του αστικού κοινωνικού καθεστώτος παύει να παρουσιάζεται ως ιδεολογικό ευφυολόγημα από τους απολογητές της αστικής εξουσίας. Αδυνατούν πλέον να την παρουσιάζουν σαν ένα καπρίτσιο κάποιων που είτε έχουν ιδεολογική τρέλα ή πολιτικό συμφέρον. Τότε επιστρατεύουν τη χυδαιότητα του ψέματος και την πολιτική τρομοκράτηση του λαού. Στο βούρκο τους ανακατεύουν αξίες όπως την πατριωτική συνείδηση με το χυδαίο εθνικισμό, την ταξική ιδεολογική συγκρότηση με τις αναρχούμενες κραυγές επαγγελματιών προβοκατόρων, τον οργανωμένο αγώνα με χυδαίες πράξεις φθοράς της ανθρώπινης εργασίας. Συνολικά ανακατεύουν ξεδιάντροπα τη συγκροτημένη ταξική βία του εργατολαϊκού κινήματος με το δικό τους ελεγχόμενο και μισθοδοτούμενο τερορισμό στην πιο χυδαία μορφή. Η θεαματικά αυξανόμενη ανεργία στον πυρήνα της ΕΕ σε συνδυασμό με τις έκτακτες όπως λένε συνθήκες στον εταιρικό ευρωπαϊκό περίγυρο (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία) δείχνει τον κλοιό να σφίγγει γύρω από την οικονομική καρδιά του ευρωενωσιακού καπιταλισμού. Το σύντομο μέλλον δείχνει ότι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»...

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου