Να οξύνουμε την κρίση τους

Είναι γεγονός ότι η αστική προπαγάνδα όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα επιδίωξε να επιβάλει στη λαϊκή συνείδηση την κοινή κυβέρνηση των αστικών κομμάτων ως απόλυτη αναγκαιότητα για τη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία και την παραμονή στην Ευρωζώνη, πασχίζοντας να καλλιεργήσει στις λαϊκές συνειδήσεις ψυχολογία τρόμου, ώστε να ανεχθούν, να υποταχθούν και να συναινέσουν σε μια πολιτική λύση για τη σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση με το λαό να χρεοκοπεί. Αμέσως με την ανάδειξη του πρωθυπουργού της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου κεφαλαίου - αστικών κομμάτων - Ευρωπαϊκής Ενωσης συνέχισε τον προπαγανδιστικό πόλεμο, καλλιεργώντας προσδοκίες ανακούφισης στο λαό, αφού άνοιξε ο δρόμος προς τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας. Εχθρική για το λαό προπαγάνδα, όπως εχθρική είναι και η κυβέρνηση που κατασκεύασαν, για να συντρίψουν κυριολεκτικά τη ζωή του. Στόχος η καλλιέργεια αναμονής των εργαζομένων μπροστά στις εξαγγελίες των μέτρων - «σωτηρία», αλλά ουσιαστικά η ανοχή τους, αν όχι η συναίνεση και η συμβολή τους, σε μια καταστροφική για τους ίδιους πορεία. Την επομένη της συμφωνίας στον πρωθυπουργό, σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ μιλούσαν για την «ελπίδα που γεννιέται». Εκβιασμός του λαού. Για παράδειγμα, κάποιες εφημερίδες έγραψαν: «Η αλλαγή σελίδας γεννά ελπίδες» («Καθημερινή») - «Ανακούφιση από την ιστορική συμφωνία σε Ελλάδα και Ευρώπη - Νέα εποχή» («Εθνος») - «Η ελπίδα επιστρέφει - Μήνυμα εθνικής αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας από τον Λ. Παπαδήμο» («Ημερησία») - «Εθνικό στοίχημα η κυβέρνηση Παπαδήμου» («Νέα»)... Ελπίδα βεβαίως για το κεφάλαιο.Ταξική, του κεφαλαίου, είναι αυτή η κυβέρνηση. Οταν τα κόμματα του κεφαλαίου συνενώνουν τις δυνάμεις τους για να σώσουν την καπιταλιστική Ελλάδα, ο λαός δεν έχει περιθώρια να περιμένει για να δοκιμάσει το δήμιό του, αναμένοντας τις προγραμματικές του δηλώσεις. Ο λαός έχει πείρα. Ξέρει τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση, απ' όσα ζει ως τώρα με τα μνημόνια και την κρίση. Τα νέα μνημόνια από τη δανειακή σύμβαση που θα υπογράψει αυτή η κυβέρνηση θα φέρουν μέτρα ακόμη πιο αβάσταχτα, ενώ τον έχουν ήδη χρεοκοπήσει. Αλλωστε, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε το χρέος, ούτε τα ελλείμματα, ούτε το βάθος της κρίσης, ούτε την πιθανή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Είναι δε τόσο παλιά και επικίνδυνα αντιλαϊκή κυβέρνηση, όσο και ο σάπιος καπιταλισμός. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, που ακόμα πιστεύουν στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ, για όλα τα παραπάνω να μην ελπίζουν ότι η συγκυβέρνηση θα φέρει κάτι καλύτερο.
Είναι καιρός τώρα που, αναλύοντας την καπιταλιστική πραγματικότητα στην Ελλάδα, στην ΕΕ και διεθνώς, εκτιμούσαμε ότι η οικονομική κρίση είναι βαθιά, το αστικό πολιτικό σύστημα έχει αδιέξοδα στην αντιμετώπισή της και σαν συνέπεια εφαρμόζει μέτρα χρεοκοπίας του λαού. Ταυτόχρονα, η βαθιά και συγχρονισμένη οικονομική κρίση στην ΕΕ και την Ευρωζώνη οξύνει στο έπακρο τους ανταγωνισμούς μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. ΗΠΑ - ΕΕ), μεταξύ κρατών της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά και μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου εντός των καπιταλιστικών κρατών. Οι αστοί είναι ενωμένοι ενάντια στους εργάτες αλλά ανταγωνίζονται για τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Ενταση ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών υπάρχουν στο εσωτερικό της Γερμανίας, που έχουν σχέση με τη θέση της Γερμανίας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, το ευρώ ως διεθνές χρήμα, τη μεγάλη ή μικρή Ευρωζώνη, τις εξαγωγές, τις στρατηγικές συμμαχίες - ιδιαίτερα στην Ενέργεια -, που διαπλέκονται και με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς στη διεθνή αγορά, π.χ. μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας. Τμήματά τους θέλουν «μικρή ισχυρή Ευρωζώνη» σε αντίθεση με τη σημερινή. Εκφράζονται επίσης με τη συνέχιση του ευρωατλαντικού προσανατολισμού, κόντρα σε τμήματα που προσανατολίζονται στρατηγικά σε Ρωσία, Κίνα, την Ασία γενικότερα. Οι ΗΠΑ έχουν αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο με τη Γερμανία, γερμανικά κεφάλαια έχουν τεράστιες επενδύσεις στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την υπονόμευση της Ευρωζώνης και της Γερμανίας, ξέροντας πως η καταστροφή κεφαλαίου έχει σχέση με την ισχύ κάθε καπιταλιστικής οικονομίας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ευρωζώνη υπάρχουν σενάρια για ζώνες με δύο ευρώ. Η μία, μικρότερη από τη σημερινή Ευρωζώνη η ισχυρή, με ισχυρό ευρώ που θα αποτελείται από Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία και άλλες βόρειες χώρες, μια δεύτερη με υποτιμημένο ευρώ σε σχέση με το σημερινό από Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, όλες δηλαδή τις υπερχρεωμένες, ενώ υπάρχει και τρίτος πόλος με τις εκτός Ευρωζώνης χώρες με επικεφαλής την Αγγλία. Ηδη, δηλαδή, διαμορφώνονται τρεις πόλοι στην ΕΕ, εντείνονται οι διαλυτικές τάσεις.

Ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί στην Ελλάδα

Φυσικά και στην Ελλάδα οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου. Την αστική τάξη μπορεί να τη βλέπουμε ενιαία ενάντια στους εργάτες, όμως τα διαφορετικά τμήματά της έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα, κάνουν ιδιαίτερες συμμαχίες με άλλα εκτός Ελλάδας τμήματα του κεφαλαίου άλλων κρατών. Αυτοί οι ανταγωνισμοί εκφράζονται όχι μόνο με τα δύο διαφορετικά αστικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά και εντός των κομμάτων. Κάτι που εκφράστηκε με τις διάφορες ομάδες στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ και τις διαφορετικές προσεγγίσεις για το αστικό πολιτικό σύστημα, δηλαδή δικομματισμός ή κυβερνήσεις συνεργασίας των αστικών κομμάτων. Εκφράστηκαν και στα πρόσωπά της που καταλήχθηκαν για τη συγκρότηση της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου και δεν έχουν μόνο σχέση με τις επιλογές των κομμάτων τους, αλλά με τις αντιθέσεις ομάδων εντός των κομμάτων που βεβαίως αντανακλούν συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου εντός και εκτός Ελλάδας. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν έχει καμία σχέση με διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογίες. Είναι αντανάκλαση του ανταγωνισμού που προϋπήρχε και οξύνεται σε συνθήκες κρίσης ανάμεσα σε τμήματα των αστών, ανάμεσα σε διαφορετικά, επιμέρους συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου, του ελληνικού, του ευρωενωσιακού. Το ίδιο και οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στα δύο κόμματα.
Η «νέα» κυβέρνηση εκφράζει τα συμφέροντα των καπιταλιστών στη δοσμένη στιγμή, αλλά πρέπει να τη βλέπουμε και ως μια κυβέρνηση, που πασχίζει να συμβιβάσει τα διαφορετικά, ανταγωνιστικά συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου - θα δοκιμαστεί σε αυτό - και βαθιά αντεργατική αντιλαϊκή, σε συνδυασμό με το ότι άνοιξε το δρόμο για αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα με κυβερνήσεις συνεργασίας αστικών δυνάμεων, ώστε να αμβλύνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, αλλά και όσο γίνεται οι ταξικές αντιθέσεις. Αυτό ήδη προπαγανδίζεται από αστούς δημοσιολόγους και στελέχη των αστικών κομμάτων με δεδομένη τη βαθιά και μακρόχρονη κρίση, την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων και την ανάγκη αντιμετώπισης του εργατικού, λαϊκού κινήματος ενάντια στα μονοπώλια.
Η διαμόρφωση της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου καπιταλιστών, αστικών κομμάτων και ΕΕ αποκαλύπτει και την αδυναμία του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την οικονομική κρίση και τους ανταγωνισμούς. Ταυτόχρονα, η συγκρότησή της αποκαλύπτει μεγάλα ρήγματα στο εσωτερικό του αστικού πολιτικού συστήματος που δημιουργεί το ταξικό εργατικό, λαϊκό κίνημα, η δράση του ΚΚΕ. Ο λαός πρέπει να το εκμεταλλευτεί, να μεγαλώσει τα ρήγματα, με την ταξική πάλη να ωθήσει σε κρίση το αστικό πολιτικό σύστημα, να το σμπαραλιάσει, για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων. Και είναι τώρα ευκαιρία με τους αγώνες, τη λαϊκή συμμαχία, τη συμπόρευση με το ΚΚΕ να ανοίξει αυτόν το δρόμο.
Απ' αυτήν την άποψη, έχει μεγάλη σημασία η οργάνωση του αγώνα με όλες τις μορφές πάλης, απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια. Οργάνωση στους τόπους δουλειάς με τα ταξικά συνδικάτα, λαϊκές επιτροπές στις εργατογειτονιές, κοινωνική συμμαχία. Δεν πρέπει να υπάρχει εργοστάσιο, λαϊκή γειτονιά, χωρίς επιτελεία μάχης, που να συνενώνονται σε ένα ακατανίκητο εργατικό - λαϊκό κίνημα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων για την εργατική εξουσία.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ