ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με οργανωμένη λαϊκή αντεπίθεση μπορούμε να παρεμποδίσουμε τα μέτρα

Η εισηγητική τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα

Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

Με την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, που φέτος δόθηκε στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, και με περιοδείες σε χώρους δουλειάς, ολοκληρώθηκε χτες η διήμερη επίσκεψη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη ΔΕΘ. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει την εισηγητική τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου, τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους που ακολούθησε και ρεπορτάζ από τις περιοδείες της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας απευθύνεται στις κοινωνικές δυνάμεις που υποφέρουν από την ταξική εκμετάλλευση και τις βαριές συνέπειες της κρίσης, σε εκείνους που υποφέρουν από την πίεση και τη δράση των μονοπωλίων, δηλαδή στους εργατοϋπάλληλους, είτε δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα, είτε στο δημόσιο, είτε έχουν κανονική δουλειά, είτε μπαίνουν στη λεγόμενη εργασιακή εφεδρεία, στους αυτοαπασχολούμενους, στη φτωχή αγροτιά και στους συνταξιούχους.

Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στις γυναίκες και στη νεολαία που ανήκουν στα εργατικά, στα λαϊκά στρώματα.
Σ' αυτό το προσκλητήριο προβάλλουμε ένα σύνθημα. Το οποίο βεβαίως έχει ουσία, έχει αμεσότητα και προοπτική: Να καταδικάσουν στη συνείδησή τους το κυβερνητικό σχέδιο, το ευρωπαϊκό σχέδιο σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας, όπως το λένε.
Γιατί αυτό το σχέδιο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο χρεοκοπίας της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Είναι ένα σχέδιο σωτηρίας της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, του μεγαλύτερου μέρους των μονοπωλίων.
Η χρεοκοπία του λαού είναι όρος για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση, για να χάσουν όσο γίνεται λιγότερο οι μεγάλες επιχειρήσεις. Και μ' αυτήν την έννοια λέμε ότι αυτό το σχέδιο πρέπει να χρεοκοπήσει στη συνείδηση του λαού.
Ομως, δε φτάνει αυτό. Αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία σήμερα, στη βάση της πείρας που έχουμε όλοι αποκτήσει τα τελευταία χρόνια, απ' τις αρχές της δεκαετίας του '90, παίρνοντας υπόψη τη σημερινή κατάσταση, το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων και κάνοντας τις αναγκαίες αγωνιστικές προσαρμογές, είναι να ξεκινήσουμε μια μαζική συστηματικά οργανωμένη προσπάθεια παρεμπόδισης των μέτρων που έχει αποφασίσει η ΕΕ και με τη συμφωνία, βεβαίως, της κυβέρνησης και με μια ευρύτερη πολιτική συναίνεση, που υπάρχει μέσα στο Κοινοβούλιο. Να τα παρεμποδίσουμε όσο γίνεται περισσότερο εκεί που γίνεται. Αμεσα δεν μπορεί, δυστυχώς, να παρεμποδιστούν όλα, αλλά πολλά απ' αυτά πρέπει να παρεμποδιστούν όχι σε ατομική βάση, αλλά με μία οργανωμένη αντεπίθεση μαζών και εκείνων που μέχρι τώρα δεν έχουν πάρει μέρος σε κανέναν αγώνα.

Να αναδειχθούν οι λαϊκές ανάγκες

Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να μείνει μόνο στην παρεμπόδιση, μόνο στην άρνηση, αν και η άρνηση να υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα έχει αποφασιστική σημασία σε συνθήκες κρίσης και βάρβαρης επίθεσης.
Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι πρέπει να αναδείξουν τις σύγχρονες ανάγκες τους στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Τις σύγχρονες ανάγκες τους σ' αυτήν την Ελλάδα, που κατέχει στο σύνολο των χωρών του κόσμου την 25η θέση, στη σειρά των πλουσιότερων χωρών, σύμφωνα με τις διεθνείς κατατάξεις. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει σοβαρές δυνατότητες ανάπτυξης, έχει εσωτερικές δυνατότητες και πόρους, αλλά αυτά είναι ιδιοκτησία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και βεβαίως με κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτήν την πολιτική η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες της Ευρώπης με έναν πληθυσμό εξαιρετικά φτωχό. Η 25η θέση είναι ένας μέσος όρος, πίσω, όμως, από αυτόν το μέσο όρο κρύβονται και οι δυνατότητες στην Ελλάδα να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα, αλλά διαφαίνεται και η ταξική πόλωση, η ταξική, γενικότερα κοινωνική, διαστρωμάτωση.
Επομένως, ο λαός πρέπει να αναδείξει σήμερα τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, οι οποίες είναι ασυμβίβαστες με την ιδιοκτησία του πλούτου από τους λίγους και ασυμβίβαστες με την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ. Να αναδείξει τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, τις πραγματικές, όχι τις στρεβλώσεις με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα μιας καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες. Και στη βάση αυτού του αγώνα να συγκεντρωθούν οι μέγιστες δυνατές δυνάμεις από την πλευρά της πλειοψηφίας του λαού σε ένα συνειδητό στόχο: Να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων προς όφελος μιας νέας κοινωνίας, της εργατικής λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας.
Η γραμμή συσπείρωσης και πάλης του ΚΚΕ είναι προσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες, δεν μπορούμε να απογειωθούμε απ' αυτές και να βάλουμε εδώ και τώρα εργατική - λαϊκή εξουσία, αλλά δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση, στο όνομα της όξυνσης των προβλημάτων, να μην αναδείξουμε τη σημασία ο καθημερινός αγώνας να υπηρετεί αυτόν το σκοπό. Ο οποίος, αργά ή γρήγορα - ίσως πολύ γρηγορότερα απ' ό,τι και εμείς φανταζόμαστε - θα μπει στην ημερήσια διάταξη. Οχι ως όραμα, αλλά ως έργο του λαού, ως πράξη.

Συζητιέται ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία

Πού βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα; Δε θα κάνω γενικότερες αναλύσεις, εμείς δε χωρίζουμε την Ελλάδα στην προ μνημονίου εποχή και στη μετά μνημόνιο. Βεβαίως, το μνημόνιο είναι μία τομή, είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά πριν από το μνημόνιο υπάρχει μια ολόκληρη σύγχρονη περίοδος που έχει σχέση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την καπιταλιστική κρίση, που είναι σύμφυτη με το σύστημα αυτό. Επομένως, το να χωρίζουμε την Ελλάδα στην προ του μνημονίου περίοδο και να ονειρευόμαστε ότι θα γυρίσουμε πίσω είναι ουτοπία. Είναι εξαιρετική ουτοπία. Μπροστά θα πάνε τα πράγματα και θα πάνε ή πολύ χειρότερα ή πολύ καλύτερα. Αυτό θα είναι το μπροστά.
Για να ξεκαθαρίσουμε πού βρισκόμαστε σήμερα. Στις 21 Ιουλίου για την Ελλάδα, μόνο για την Ελλάδα, όχι για τις άλλες χώρες της Ευρώπης που είναι σε πορεία κρίσης ή έχουν μπει στην κρίση, αποφασίστηκε μια ήπιας μορφής χρεοκοπία του 21%. Οταν λέμε ήπιας μορφής χρεοκοπία, εννοούμε ήπια για το κεφάλαιο. Για το λαό, η πορεία χρεοκοπίας είναι αποφασισμένη, είναι δραματική και δεν έχει τέλος. Οι τράπεζες λοιπόν, μέσα εδώ και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, χάνουν το 21%. Ομως, προσέξτε ό,τι χάνουν το αντισταθμίζουν με τα νέα μέτρα που πάρθηκαν και τα καινούρια που θα παρθούν σε βάρος του λαού, γιατί αυτά τα μέτρα εγγυώνται τη γρήγορη ανάκαμψη της κερδοφορίας τους και τη μείωση, αν θέλετε, και των απωλειών του 21%.
Τότε εμείς είπαμε ότι η συμφωνία αυτή είναι προσωρινή και εύθραυστη. Βλέπαμε ότι η κρίση χτυπάει βαθιά την Ιταλία και την Ισπανία και βρίσκεται προ των πυλών της Γαλλίας. Πήραμε υπόψη ότι οι ΗΠΑ επίσης ταλανίζονται, η λεγόμενη υπερδύναμη, κι αυτή είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα του κόσμου, ότι η Ιαπωνία αντιμετωπίζει προβλήματα. Ετσι όπως είναι διασυνδεδεμένη η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, η κρίση της μίας χώρας ταχύτατα μεταφέρεται και επιδρά στην άλλη.
Βρισκόμαστε τώρα - σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από ό,τι μπορούσαμε να προβλέψουμε και εμείς - σε μια φάση που τι συζητείται; `Η ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Επομένως πολύ κοντά μας βρίσκεται μια νέα συμφωνία μεγαλύτερης χρεοκοπίας του λαού και συμπληρωματικής χρεοκοπίας του μεγάλου κεφαλαίου, με αντισταθμίσματα, όμως, την έξοδο - αυτό επιδιώκουν - προς την κερδοφορία.
Παρ' όλα αυτά, φαίνεται πολύ πιθανό, εάν η κρίση προχωρήσει στην Ιταλία και την Ισπανία και πάρει ανεξέλεγκτη μορφή, να προχωρήσουν σε μιαν ανεξέλεγκτη χρεοκοπία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Τι σημαίνει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία; Για το λαό μπορείτε να καταλάβετε εύκολα, δε χρειάζεται να σας κάνω αναλύσεις. Σημαίνει, όμως, ότι θα έχουμε ταχύτατες εξελίξεις προβλεπόμενες, ενδεχομένως και απρόβλεπτες, στο πολιτικό πεδίο και όχι μόνο στο πεδίο της οικονομίας. Θα έχουμε φυγόκεντρες τάσεις από την ΕΕ, κάποιες χώρες θα αποβληθούν από την Ευρωζώνη. Θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα, οπωσδήποτε και στην Ελλάδα και αλλού. Ενδεχομένως θα υπάρχει περίοδος δυσκολίας σχηματισμού μιας αστικής κυβέρνησης, αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες, απότομη πτώση κυβερνήσεων, ανακατατάξεις.
Γι' αυτό το ενδεχόμενο ο αντίπαλος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη προετοιμάζεται για κυβερνήσεις συνεργασίας, με μετακόμιση της συμπάθειας από το ένα αστικό κόμμα στο άλλο, με κεντροαριστερές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις, αλλά προετοιμάζεται και με μία άνευ προηγουμένου καταστολή. Προετοιμάζεται και με νέο γύρο ανάφλεξης περιοδικών εστιών πολέμου. Αλλωστε όλες οι προϋποθέσεις υπάρχουν, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, για μια τέτοια εξέλιξη.

Τα μέτρα δεν αφορούν το χρέος

Θα ήθελα να πω, για άλλη μια φορά, ότι η χρεοκοπία για το λαό δεν είναι ίδια με τη μερική χρεοκοπία του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο πώς αντιδρά; Με συγχωνεύσεις και συμπράξεις. Παραδείγματος χάριν, κάποιες καπιταλιστικές επιχειρήσεις θα καταστραφούν, βεβαίως εμείς δε λυπόμαστε γι' αυτούς τους καπιταλιστές, γιατί αυτοί είναι μέρος του συστήματος και γιατί αυτοί έχουνε εξασφαλίσει τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αλλοι θα προλάβουν να συγχωνευτούν με μεγαλύτερα μονοπώλια, έστω και με μικρότερα μερίδια. Είδατε τώρα τη συνένωση της Αλφα Μπανκ με την Γιούρομπανκ. Είναι η αντίδραση του κεφαλαίου μπροστά στον κίνδυνο μιας νέας ελεγχόμενης ή και ανεξέλεγκτης χρεοκοπία.
Πολλές μεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν, κάποιες ενδεχομένως θα επιβιώσουν στη στεφάνη των μονοπωλίων. Μικρές επιχειρήσεις θα κλείσουν, δε θα μπορούν να σταθούν ούτε καν κάνοντας απολύσεις. Αυτές που έχουν 2, 3 και 10 άτομα κι απολύουν δεν μπορούν να ανακάμψουν, διότι τα μονοπώλια κυριολεκτικά τους καταβροχθίζουνε.
Είναι φανερό και το εξής: Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση δεν αφορούν το χρέος. Π.χ., οι αποκρατικοποιήσεις. Αυτά θα πουληθούν για ένα κομμάτι ψωμί, εμείς είμαστε αντίθετοι και στην πώλησή τους και με ακριβό τίμημα. Για ένα κομμάτι ψωμί θα αγοραστούν οι μετοχές του ΟΤΕ, της ΔΕΗ και όλων των άλλων επιχειρήσεων που έχουν πέσει στο κατώτατο σημείο. Ελάχιστα πράγματα μπορούν να κάνουν στο χρέος.
Μια σειρά μέτρα παίρνονται για τον εξής λόγο: Για να μεγαλώσει ο αριθμός των ανέργων και ημιανέργων ώστε να μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό ο αριθμός των μόνιμα απασχολούμενων. Να δημιουργηθούν, δηλαδή, προϋποθέσεις της μέγιστης κερδοφορίας. Για να έρθουν ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, για να κάνουν οι Ελληνες καπιταλιστές επενδύσεις, για να 'ρθουν οι εφοπλιστές, για να μεταφέρουν μάλλον δραστηριότητές τους, πρέπει να εξασφαλίσουν το μίνιμουμ γι' αυτούς, ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο για το προσωπικό. Από κει και πέρα έχουνε και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Σκοτώνονται μεταξύ τους ποιος θα κυριαρχήσει στην αγορά. Θέλουν, λοιπόν, λυμένα τα χέρια τους όσον αφορά τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και λυμένα τα χέρια μπροστά σε ένα ηττημένο, διαλυμένο και κατακερματισμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Σημείο χειραφέτησης η παρεμπόδιση των μέτρων

Το να παρεμποδίσουμε τα μέτρα είναι σημείο χειραφέτησης. Υπάρχουν δυνατότητες να παρεμποδιστούν κάποια μέτρα. Είναι κέρδος αυτό, αλλά δε σου λύνει όλα τα προβλήματα. Ομως, η απειθαρχία σήμερα δεν μπορεί να έχει το χαρακτήρα της μούντζας και των προπηλακισμών των πολιτικών ή το σπάσιμο των βιτρινών. Σήμερα πρέπει να εκφραστεί σε κάθε τόπο δουλειάς, στον κλάδο, στη γειτονιά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στα μικρομάγαζα, στο χωράφι. Υπάρχει δυνατότητα παρεμπόδισης των μέτρων. Αν υπάρχει ένα μαζικό κίνημα αποφασισμένο να καταθέσει και ορισμένες θυσίες στον αγώνα από τις οποίες θα επωφεληθεί.
Είναι δυνατόν, γιατί σήμερα το αστικό πολιτικό σύστημα, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν είναι τόσο ισχυρό όσο φαίνεται. Υπάρχουν αντιθέσεις και ανταγωνισμοί μεταξύ τους και το κυριότερο - γιατί αυτά προϋπήρχαν - είναι ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση, όπως τη διαχειριζόταν 20-30 χρόνια πριν. Εμείς υπολογίζουμε πάρα πολύ σε ένα μαζικά οργανωμένο κίνημα, που θα μπορέσει να φέρει στην επιφάνεια τη λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία. Αυτά δεν αποφασίζονται μέσα στα γραφεία, ούτε του ΚΚΕ, ούτε παρατάξεων, ούτε τίποτα.
Αυτό που λέμε ο λαός σηκώνεται σημαίνει, στη βάση συνειδητής κοινωνικής και πολιτικής δράσης, απελευθερώνεται η λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία, που σήμερα είναι πολύ χαμηλή και περιορισμένη. Παραδείγματος χάρη: Ανοίγουν τα σχολεία. Πρέπει να έχουν εικόνα τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, οι απλοί άνθρωποι της γειτονιάς, οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι κι αυτοί έχουν παιδιά, όλοι, κι αυτοί που δεν έχουν παιδιά, να πάνε στο δημοτικό, να ξέρουν πάρα πολύ καλά πόσα χρήματα έχουν δοθεί στις σχολικές επιτροπές, αφού πέρασε η λειτουργία των σχολείων στους δήμους (κάτι που εμείς δε συμφωνούμε, αλλά αφού πέρασαν είναι μια πραγματικότητα). Τέρμα πια οι γονείς να πληρώνουν για τα πετρέλαια, τις κουρτίνες κ.λπ.
Κι εδώ χρειάζεται οι εργαζόμενοι γονείς να δουν τα πράγματα πιο μακριά. Καταλαβαίνουμε, είναι δύσκολα, όταν ξεκινάει η λειτουργία του σχολείου και δεν έχουν βιβλία, με λιγότερους εκπαιδευτικούς, με κτίρια ελλιπή τώρα με τις συγχωνεύσεις, που δεν πάνε λεωφορεία να μεταφέρουν τα παιδιά, ιδιαίτερα παιδιά που έρχονται από την ύπαιθρο. Οταν το σχολείο δεν έχει πετρέλαιο, τρέμει ο γονιός μην πάθει πνευμονία το παιδί του. Ομως, με το να βάζει συνέχεια το χέρι στην τσέπη δε λύνει το ζήτημα. Αφού μας τα παίρνουν όλα, μπορούμε να πληρώνουμε και τη λειτουργία των σχολείων;
Σήμερα κάνουν κινητοποίηση οι κωφοί, τους κατάργησαν τα προγράμματα για τους κωφούς στην τηλεόραση κι αλλού. Τα περιέκοψαν γιατί δεν μπορούν να πληρώνουν. Οταν περικόπτονται οι δαπάνες για τους κωφούς, όταν περικόπτονται οι δαπάνες για τα σχολεία τυφλών - κι έρχεται και δω στη Θεσσαλονίκη - θα καθίσουμε τώρα να σκεφτούμε αν θα υποταχθούμε στο σχέδιο; Είναι σχέδιο εθνικής σωτηρίας του λαού αυτό;

Ολοι για έναν και ένας για όλους

Δεν πρόκειται για μέτρα που θα λειτουργήσουν για δυο - τρία χρόνια. Ο,τι πάρουν πίσω δε θα το ξαναδώσουν. Ερχονται τώρα τα χαράτσια της Εφορίας. Υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να πληρώσει. Αυτός ο κόσμος όμως, για να μην έχει συνέπειες, πρέπει να τον υπερασπιστούν ακόμα κι εκείνοι που κόβοντας από το φαΐ τους μπορούν να πληρώσουν. Αύριο δε θα μπορούν περισσότεροι. Επομένως νομιμοποιείται σήμερα η μη πληρωμή χαρατσιών, τα χαράτσια μέσα από τη ΔΕΗ, με τα χαρτιά της Εφορίας. Και να μην υπάρχουν ποινές.
Εδώ δεν είναι θέμα ατομικό. Δεν είναι θέμα ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας. Αυτά πρέπει να εκφραστούν συγκεκριμένα και, αν θέλετε, οι πλατείες στις γειτονιές πρέπει να γίνουν χώροι συγκέντρωσης τέτοιων καταγγελιών και μαζικής οργάνωσης. Ολοι για έναν κι ένας για όλους. Κόψανε φάρμακα και 'μεις να τους το ξεκαθαρίσουμε. Δεν μας νοιάζει αν κόψανε φάρμακα ακριβά, που λένε. Καταρχήν αν ο απλός άνθρωπος θέλει ένα ακριβό φάρμακο πρέπει να το έχει δωρεάν. Εδώ κόψανε όλα τα αποχρεμπτικά, τα αντιβηχικά, που παίρνουν τα παιδάκια όλο το χρόνο γιατί στους σταθμούς κολλάνε ασθένειες και στα σχολεία κ.λπ. Δε θα πάμε να τσακωθούμε με τον φαρμακοποιό. Θα πάρουμε και τον φαρμακοποιό απ' το χέρι και θα πάμε να τα διεκδικήσουμε από κει που πρέπει. Υπάρχουν φαρμακαποθήκες, υπάρχει το ΙΚΑ.
Να διεκδικήσουμε έργα. Οχι αυτά που παίρνουν ανθρώπους με 500 ευρώ για πέντε μήνες το χρόνο, για να διορθώνουν λέει τα πεζοδρόμια με τα προγράμματα ανεργίας. Πρέπει να γίνουν έργα αποχετευτικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικής θωράκισης. Ναι, τώρα πρέπει να τα διεκδικήσουμε. Γιατί αυτά τα έργα είναι δημόσιες επενδύσεις, αυτά συνδέονται και με προσλήψεις ανέργων, αλλά και με έργα που χρειάζονται, όχι έργα βιτρίνας για να απασχολήσουμε άλλους πέντε μήνες το χρόνο.
Μέσα στις επιχειρήσεις. Τι θα κάνουν οι εργατοϋπάλληλοι, θα δεχτούν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Το κλειδί σήμερα για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι τα επιχειρησιακά σωματεία που προωθεί η κυβέρνηση. Κατ' αρχήν πρέπει η Βουλή να μην αποφασίζει ούτε για ίδρυση σωματείων, ούτε πώς θα λειτουργεί το συνδικαλιστικό κίνημα. Εμείς, όπως ξέρετε, μιλάμε με τα χειρότερα λόγια για τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτά, όμως, θα τα λύσουν οι εργαζόμενοι. Τα επιχειρησιακά σωματεία θα είναι η ταφόπλακα της συλλογικής σύμβασης. Θα είναι τα χερούλια στο χέρι του εργοδότη. Τι θα κάνουν οι εργαζόμενοι; Πρέπει να αντιδράσουν. Και μπορούν να οργανωθούν στον τόπο δουλειάς, ανεξάρτητα και εναντίον της παρέμβασης της εργοδοσίας.

Καθοριστική η στάση του λαού

Αυτές οι ενέργειες για να πετύχουν πρέπει να έχουν οργανωτές και κέντρα πάλης τα συνδικάτα, τις οργανώσεις των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, γενικότερα των αυτοαπασχολούμενων, τις οργανώσεις της αγροτιάς, τις οργανώσεις των γυναικών, τις οργανώσεις της νεολαίας, το φοιτητικό κίνημα, το σπουδαστικό, το μαθητικό κίνημα. Κι εκεί που δεν υπάρχουν προϋποθέσεις να υπάρχουν κέντρα πάλης, γιατί οι ηγεσίες είναι με την πλευρά της κυβέρνησης και με την πολιτική της ΕΕ, είτε είναι συμβιβασμένες και φοβούνται, αυτές οι ηγεσίες με μαζικές διαδικασίες πρέπει να ανατρέπονται.
Δεν μπορεί ένα κίνημα να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο με ηγεσίες συμβιβασμένες που με τουφεκιές στον αέρα παρεμβαίνουν στο παραπέντε ή στο και πέντε και που θεωρούν ότι στην Ελλάδα έχουμε κρίση χρέους και όχι κρίση οικονομική καπιταλιστική. Που υποκριτικά λένε ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί ένας τρόπος να συμβάλουν ισότιμα όλοι για το χρέος. Οχι. Το χρέος να το πληρώσει μόνο η πλουτοκρατία, ο λαός ούτε μια δεκάρα. Αυτός ο αγώνας όσο και αν έχει κάποια αποτελέσματα, ο αντίπαλος θα κερδίσει χρόνο να ανασυγκροτηθεί, αν δεν επιδιώξουμε ένα κίνημα που επιβάλλει εργατική λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.
Η διαγραφή του χρέους τότε είναι δυνατή. Γιατί μια τέτοια εξουσία θα κοινωνικοποιήσει τον πλούτο που υπάρχει μέσα στη γη, στη θάλασσα, κάτω από τη θάλασσα, τα μονοπώλια, εκεί που δεν είναι εφικτό θα κάνει λαϊκούς συνεταιρισμούς, θα προγραμματίσει ανάπτυξη μέσα στην οποία κατανέμεται όλο το εργατικό δυναμικό με τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες που υπάρχουν. Θα επιδιώξει μια αυτοδύναμη, όσο αυτοδύναμη γίνεται, πορεία της Ελλάδας, σ' έναν κόσμο βέβαια που μπορεί και σ' άλλες χώρες να έχουν γίνει αλλαγές, αλλά εν πάση περιπτώσει σ' ένα δύσκολο κόσμο και ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις η Ελλάδα πρέπει να είναι όσο γίνεται αυτοδύναμη, πλήρως δε θα μπορεί, αλλά αυτό μπορεί να γίνει με την εργατική λαϊκή εξουσία.
Εμάς μας ενδιαφέρει να περιορίσουμε όσο γίνεται τη δραματική κατάσταση για το λαό, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από τη στάση του ίδιου του λαού.

Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί

Κι ένα δεύτερο ζήτημα, το οποίο πρέπει να το δούμε σαν πρόβλημα της κρίσης. Δυστυχώς, τα άλλα κόμματα στην Ελλάδα ούτε θεωρητικά δεν το πιάνουν. Καμιά ανακοινωσούλα να βγάλουν και όχι βέβαια πάντα σωστή.
Αυτή τη στιγμή είναι φανερό ότι οξύνονται και μέσα και έξω απ' την ΕΕ οι ανταγωνισμοί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα, τη Ρωσία κ.λπ. Το επίκεντρο του ανταγωνισμού αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική. Ξέρετε, είναι οι δρόμοι του φυσικού αερίου, του πετρελαίου κ.λπ., βεβαίως είναι ένα σχέδιο το οποίο εδώ και πολλά χρόνια το έχουν επεξεργαστεί. Αυτή η περίφημη αραβική άνοιξη δεν είναι οι λαϊκές εξεγέρσεις από τα κάτω, είναι οι μεθοδευμένες, οι καθοδηγημένες εξεγέρσεις, βεβαίως εξέφραζαν και τη θέληση λαϊκών στρωμάτων, που όμως δεν είχαν χειραφετηθεί ώστε να μπουν στην ηγεσία αυτού του κινήματος, για τη δημιουργία ενός νέου πιο σύγχρονου πολιτικού συστήματος, κυρίως είναι μια διαπάλη ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ιδιαίτερα τις ηγετικές της δυνάμεις, τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία.
Εχουμε το πρόβλημα που δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί για την άντληση πετρελαίου από την Κύπρο, το Ισραήλ και τις εταιρείες των ΗΠΑ. Εδώ είναι καθαρό ότι γίνεται μια προσπάθεια να περιοριστεί η διείσδυση στην περιοχή από την πλευρά της Ρωσίας και της Κίνας. Βεβαίως δεχόμαστε το δικαίωμα του κυπριακού λαού, της Κυπριακής Δημοκρατίας να κάνει την άντληση και να έχει τη δικιά της ΑΟΖ. Δεν το συζητάμε. Μιλάμε, όμως, σε ποιο φόντο γίνονται όλα αυτά. Εδώ υπάρχουν άξονες και αντιάξονες. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή εμφανίζεται τάχα ως φιλοπαλαιστίνια δύναμη, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Απλώς θέλει να ηγηθεί στην περιοχή με προμετωπίδα το ήρεμο και το μετριοπαθές μάλλον Ισλάμ.
Αλλάζουν και ξαναλλάζουν οι συμμαχίες. Η Γερμανία σαφώς δείχνει τη διάθεσή της για συμμαχία με την Κίνα και τη Ρωσία, με αντανάκλαση βεβαίως ακόμα και τη διάσπαση της Ευρωζώνης.
Οι ΗΠΑ αυτό δεν το θέλουν. Εδώ πρόκειται για αντιθέσεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και οι λαοί δεν μπορεί να ταχθούν στο πλευρό ούτε του ενός ούτε του άλλου. Ούτε στο πλευρό των ΗΠΑ, ούτε της Γερμανίας, ούτε της Κίνας, ούτε της Ρωσίας, ούτε τίποτα.
Γι' αυτό το ζήτημα της εργατικής λαϊκής εξουσίας είναι καίριο. Γιατί καμιά αστική κυβέρνηση, πατριωτική όπως λένε, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κλοτσοπατινάδα, τις αντιθέσεις, τις αλλαγές συμμαχιών που γίνονται πολύ γρήγορα στο διεθνή περίγυρο. Και δυστυχώς η συμφωνία, η οποία είναι και στρατιωτική συμφωνία, της Ελλάδας με το Ισραήλ, την εμπλέκει ακόμα πιο βαθιά σε επιθετικούς σχεδιασμούς που μπορεί να την μετατρέψουν και σε θύμα, δεν είναι απλά συμφωνία για εισαγωγή φαρμάκων και τέτοια.
Δείτε τη στάση της Ελλάδας απέναντι στη Λιβύη. Εδώ καλούμε τον ελληνικό λαό να μη δει το δέντρο, αλλά το δάσος. Γιατί αν δει το δέντρο και πει δεν με ενδιαφέρει αν ο Καντάφι ανατράπηκε, ούτε κι εμάς μας ενδιαφέρει, θέλαμε να ανατραπεί ο Καντάφι από μια γνήσια λαϊκή εξέγερση και χωρίς τη στήριξη και την καθοδήγηση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αν δει το δέντρο τότε θα δικαιολογήσει την επέμβαση στη Λιβύη. Αν δει το δάσος θα είναι εναντίον της.
Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω ένα κομμάτι από την Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ δέκα χρόνια πριν, όταν έγινε η τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους: «Σημασία έχει να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιος είχε το συμφέρον, το κίνητρο, να πράξει κάτι τέτοιο. Αν απαντήσουμε σ' αυτό, θα μπορέσουμε να δούμε την προέλευση της ενέργειας». Και προσθέταμε: «Τέτοιες ενέργειες με βάση την διεθνή πείρα συνιστούν βούτυρο στο ψωμί στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται για να ανοίξει μια νέα σελίδα τρομακτικής επίθεσης κατά λαών, χωρών και λαϊκών κινημάτων που αντιστέκονται στη νέα τάξη πραγμάτων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο».
Είμαστε και το μόνο κόμμα που δεν πήγε να υποβάλει τα συλλυπητήριά του στην αμερικάνικη πρεσβεία. Αναμφισβήτητα, τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες που είχαν τα θύματα, αλλά όχι μέσω αμερικάνικης πρεσβείας. Γιατί τότε είδαμε το δάσος κι όχι το δέντρο.

Οι αποφάσεις παίρνονται στο πεδίο της οικονομίας

Καλούμε τον ελληνικό λαό να μας εμπιστευτεί. Για όσα έχουμε πει μέχρι τώρα και έχουμε επιβεβαιωθεί και για όσα του λέμε από δω και μπρος.
Δεν υπάρχει άλλη διακυβέρνηση της χώρας, πέρα από την εργατική λαϊκή εξουσία, που να μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση και να ανακουφίσει τον λαό. Ακόμα και τα άλλα κόμματα που λένε κυβέρνηση της ΝΔ, ή προοδευτική αριστερή κυβέρνηση και κάτι τέτοια, ακόμα και αν υπάρχει μια κυβέρνηση με καλή πρόθεση, δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτα παίζοντας με τους κανόνες της ΕΕ και της καπιταλιστικής αγοράς.
Λέει ο κ. Σαμαράς «θα διαπραγματευτώ», ο κ. Τσίπρας λέει θα διαπραγματευτώ καλύτερα. Τα ίδια και η κυρία Μπακογιάννη. Γιατί είναι θέμα διαπραγμάτευσης; Γιατί θα πείσει ο κ. Σαμαράς και θα πάει να διαπραγματευτεί την εργασιακή εφεδρεία; Θα πάει να διαπραγματευτεί τις συλλογικές συμβάσεις να επανέλθουν; Και γιατί θα πειστεί η ΕΕ από μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα; Γιατί να πειστεί; Αμα ήτανε, θα είχε πειστεί και από τον Παπανδρέου και από τον Σαμαρά που είναι και καθαρά δικοί τους άνθρωποι.
Μην κοροϊδεύουμε το λαό ότι με την κυριαρχία των μονοπωλίων στην οικονομία μπορεί να υπάρχει μια κυβέρνηση, ένα Κοινοβούλιο, που να αποφασίζει υπέρ του. Οι πραγματικές αποφάσεις παίρνονται στο πεδίο της οικονομίας. Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση. Και για αυτό εμείς δεν πρόκειται να σιγοντάρουμε μια τέτοια λύση.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ