ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Κυριακή 24 Ιούλη 2011

Σελ. /32

Το χρονικό μιας μεγάλης ληστείας

Κοντά στα δύο τρισεκατομμύρια δολάρια «έκλεψε» το κεφάλαιο από τους Αμερικανούς εργάτες το 2009, μόνο από την αλλαγή του συστήματος χορήγησης των αυξήσεων. Τον υπολογισμό έκανε ο καθηγητής του μεξικάνικου Πανεπιστημίου Zacatecas, Τζέιμς Σάιπερ.ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ το μέγεθος της κλοπής, ο καθηγητής Σάιπερ σύγκρινε το σημερινό μισθό ενός εργάτη με το μισθό που θα έπαιρνε αν ίσχυε το σύστημα των αυξήσεων ανάλογα με την αύξηση της παραγωγικότητας.
Στην ανάλυσή του, ο Σάιπερ επισημαίνει ότι μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επικράτησε στις ΗΠΑ το μοντέλο των αυξήσεων με βάση την αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτό το μοντέλο καταστρατηγήθηκε απ' τη δεκαετία του '70, επί Ρίγκαν. Από τότε μέχρι σήμερα, τα ποσοστά των μισθολογικών αυξήσεων είναι μικρότερα απ' τα ποσοστά αύξησης της παραγωγικότητας.
Ο υπολογισμός έγινε ως εξής:
Το 1972, ο μέσος ωριαίος μισθός ενός εργάτη σε τιμές 2009 ήταν 20,83 δολάρια μικτά.
Από το 1972 ως το 2009 η αύξηση της παραγωγικότητας υπολογίζεται σε 92,7%.
Με τις αναγωγές, η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας υπολογίζεται (για το ίδιο διάστημα) σε 55,5%.
Βάσει αυτού του ποσοστού, ο εργάτης θα έπρεπε να παίρνει το 2009 ωριαίο μισθό 35,98 δολάρια.
Ομως, το 2009 ο μέσος ωριαίος μισθός στις ΗΠΑ ήταν 23,14 δολάρια. Δηλαδή ο εργάτης έπαιρνε 12,84 δολάρια λιγότερα την ώρα.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ότι μπορεί να φαίνεται πολύ μεγάλος ο μικτός ωριαίος μισθός, όμως μέχρι να φτάσουμε στο καθαρό ποσό μεσολαβούν όλες οι κρατήσεις φορολογικές, ασφαλιστικές, υγείας, συνταξιοδότησης κ.ά.
Υπολογίζοντας το αριθμό των εργατών του ιδιωτικού τομέα το 2009 σε 88.239.000 και τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας σε 39,8 ώρες προκύπτει ότι το ποσό που «αφαιρέθηκε» από τους εργάτες και προστέθηκε στα κέρδη του κεφαλαίου ήταν 1,91 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Ομως, ακόμα και με αυτόν τον υπολογισμό αποκαλύπτεται ένα μέρος μόνο της κλοπής που υφίσταται ο εργάτης στον καπιταλισμό. Με οποιοδήποτε σύστημα και αν αυξηθεί ο μισθός του, ακόμη και με τις μεγαλύτερες αυξήσεις, δεν παύει να είναι παρά ένα μέρος αυτού που καρπώνεται ο καπιταλιστής εκμεταλλευόμενος την εργατική δύναμη.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ, Η ΛΗΣΤΕΙΑ σε βάρος της εργατικής τάξης είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί μια επισήμανση του καθηγητή Σάιπερ, ότι δηλαδή η απόκλιση στους μισθούς σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας ακολουθεί την απομαζικοποίηση των συνδικάτων και την επικράτηση του εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Συγκεκριμένα το 1952 στα συνδικάτα ήταν εγγεγραμμένο το 32,5 % του εργατικού δυναμικού, το 1979 το ποσοστό έπεσε στο 27%, το 1984 κατρακύλησε στο 19% και το 2010 έφτασε στο 11,9%, ενώ στον ιδιωτικό τομέα ήταν μόλις 6,9%.

    

Κινέζικη «κόπωση»

Τα πρώτα σημάδια «κόπωσης» παρουσιάζει η κινέζικη οικονομία μετά από μια παρατεταμένη περίοδο εντυπωσιακής ανάπτυξης. Τα σημάδια αυτά είναι το δημόσιο χρέος και ο πληθωρισμός.
Στα τέλη Ιούνη από το λογιστικό έλεγχο που πραγματοποίησε η κυβέρνηση αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο χρέος των τοπικών κυβερνήσεων. Συγκεκριμένα, αυτό το χρέος υπολογίστηκε σε 10,7 τρισ. γουάν, που αντιστοιχεί στο 27% του ΑΕΠ.
Αμερικανοί αναλυτές υπολογίζουν ότι το χρέος των τοπικών κυβερνήσεων είναι αρκετά μεγαλύτερο και πλησιάζει το 50% του κινέζικου ΑΕΠ. Αν προστεθεί και το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης, το συνολικό δημόσιο χρέος αγγίζει το 70%.
Η μεταφορά κερδοσκοπικών κεφαλαίων σε διάφορους τομείς της κινέζικης οικονομίας προκαλεί πρόσθετες ανησυχίες για χρηματοπιστωτική «φούσκα». Ενας από αυτούς τους τομείς είναι η αγορά ακινήτων και η κερδοσκοπική σπέκουλα γίνεται φανερή από το γεγονός ότι στη Σαγκάη και την περιοχή Γκουανκζού οι τιμές των ακινήτων τετραπλασιάστηκαν μέσα σε μια δεκαετία.
Η κινεζική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει το σκάσιμο της «φούσκας», αυξάνοντας τα επιτόκια και επιβάλλοντας στις τράπεζες να αυξήσουν τα αποθεματικά τους.
Δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, που έχει αρχίσει να δημιουργεί σοβαρές κοινωνικές εντάσεις, είναι ο πληθωρισμός ο οποίος αυξήθηκε τον Ιούνη στο 6,4%, επίπεδο που είναι το υψηλότερο των τριών ετών.
Μια δυσμενής εξέλιξη στην κινέζικη οικονομία θα είχε άμεσες επιπτώσεις στο σύνολο της διεθνούς οικονομίας, αν συνυπολογιστεί ότι οι οικονομίες των ΗΠΑ και της ΕΕ βρίσκονται σε στάδιο ασθενούς ανάκαμψης. Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρσι η Κίνα συνεισέφερε πάνω από το 30% της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.

    

ΙΤΑΛΙΑ - ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ Σύμφωνα με έκθεση που περιέχει προβλέψεις της Ενωσης Βιομηχάνων της Ιταλίας (Confindustria), «η οικονομική ανάπτυξη της χώρας το τρίτο τρίμηνο του έτους θα είναι σχεδόν μηδενική». Η Ενωση Βιομηχάνων κάνει λόγο για «ασθενή εσωτερική ζήτηση, πτώση των παραγγελιών από το εξωτερικό, επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης και μεγάλη πιθανότητα να ληφθούν περαιτέρω μέτρα λιτότητας». Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι «τον Μάιο η ανεργία άγγιξε το 8,1%, και μεταξύ των νέων κάτω των 25 ετών, έφτασε στο 28,9%».
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ - ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ Για εκτίναξη του brent στα 175 δολάρια/βαρέλι το 2012, σε περίπτωση που η Λιβύη δεν επιστρέψει στις αγορές πετρελαίου, προειδοποιεί σε ανακοίνωση η Bank of America. «Εάν δεν αποκατασταθεί η παραγωγή στη Λιβύη το 2012, εάν η νομισματική πολιτική (στις ΗΠΑ) παραμείνει τόσο χαλαρή όσο είναι σήμερα και εάν η πραγματική παγκόσμια ανάπτυξη επιταχυνθεί κατά 4,8%, όπως προβλέπουν οι οικονομολόγοι μας, το αργό brent θα κάνει ράλι ως τα 175 δολάρια/βαρέλι», επισημαίνει η τράπεζα.
AIRBUS - ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ Η αεροπορική εταιρεία American Airlines έκανε την Πέμπτη «τη μεγαλύτερη παραγγελία στην ιστορία της αεροπορίας», δηλαδή παρήγγειλε: 200 Boeing 737, αλλά και 260 Airbus A320, τις νέες εκδοχές για αμφότερους τους τύπους. Τα νέα αεροπλάνα θα πρέπει να έχουν παραδοθεί έως το 2022, αρχίζοντας από το 2013.

    

Σελ. /32     

Copyright © 1997-2011 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ