Τρίτη 10 Μάη 2011 |
ΝΕΟΛΑΙΑ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Η νεολαία να μπει δυναμικά στην πάλη με όρους ρήξης και ανατροπής
Σε εκδήλωση στη Φιλοσοφική Σχολή, μίλησε χτες το μεσημέρι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα:
Μας απασχολεί η απουσία του φοιτητικού κινήματος
«Τον τελευταίο χρόνο, τα τελευταία χρόνια, λίγο πριν από το μνημόνιο και μετά, υπάρχει η βασανιστική προσπάθεια του λαϊκού κινήματος να αντιμετωπίσει την κρίση και τις συνέπειες που είναι σε βάρος του λαού. Αγώνες έγιναν, σημαντικοί. Κατά τη γνώμη μας πίσω ακόμα από τις ανάγκες, αλλά καταλαβαίνουμε πόσο επίμονη και βασανιστική προσπάθεια χρειάζεται, όταν σήμερα στους αγώνες, ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς, δοκιμάζονται ανάμεσα στο φόβο της απόλυσης, ανάμεσα στη βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση από την εργοδοσία και στην ανάγκη και στη συνείδηση που έχουν, να παλέψουν όλοι μαζί. Αυτό που λέμε το ατομικό συμφέρον και το συλλογικό, φαινομενικά συγκρούονται σε κάθε βήμα του εργατικού κινήματος. Είμαστε βέβαιοι πως τα επόμενα χρόνια το εργατικό κίνημα και οι σύμμαχοί του θα αντιδράσουν έτσι όπως πρέπει, έτσι όπως χρειάζεται σήμερα, γιατί πραγματικά είναι μονόδρομος η αντεπίθεση, δεν υπάρχει καμία άλλη λύση έξω από αυτή.Θα μου πείτε, τι περιμένετε; Από άλλες πολιτικές δυνάμεις, δυνάμεις που μετέχουν στο πολιτικό σύστημα είτε ως κυβέρνηση είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση, περιμένετε να δώσουν ώθηση στους αγώνες; Οχι. Περιμένετε να δώσουν ώθηση στους αγώνες δυνάμεις οι οποίες ρέπουν πολύ εύκολα στην ενσωμάτωση και το συμβιβασμό; Οχι, βεβαίως. Μας απασχολεί όμως περισσότερο ο προβληματισμός και οι προσανατολισμοί των παιδιών, των φοιτητών και σπουδαστών που είναι ένα κομμάτι του λαού, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν. Γιατί οι φοιτητές και οι σπουδαστές δεν βγήκανε από καμιά γυάλα, ένα μεγάλο μέρος τους ανήκει στην εργατική, στη λαϊκή οικογένεια που οι γονείς υπέφεραν να τους σπουδάσουν και οι ίδιοι ξέρουν πολύ καλά ότι ζουν ένα διάλειμμα της ζωής τους. Αύριο με το πτυχίο στο χέρι - άλλοι δουλεύουν παράλληλα - θα αναζητήσουν μια δουλειά. Σε μια Ελλάδα που είναι σε κρίση, αλλά και αν ανακάμψει κάποια στιγμή, θα ανακάμψει με μεγάλη και αυξανόμενη ανεργία. Και πολύ γρήγορα, πιο γρήγορα από πριν, θα βρεθεί σε νέο κύκλο κρίσης. Εδώ πραγματικά θέλει συζήτηση. Οχι συζήτηση αμπελοφιλοσοφίας, βεβαίως.
Αντιστεκόμαστε στον εκφυλισμό και την ενσωμάτωση
Λένε πολλοί φοιτητές ότι φταίει η παραταξιοποίηση και η κομματικοποίηση. Δεν είναι αυτό που φταίει. Κόμματα και παρατάξεις θα υπάρχουν παντού. Τι είναι τα πανεπιστήμια; Εξω από την κοινωνία; Εδώ ψηφίζεις από τα 18 χρόνια, που σημαίνει ότι σκέφτεσαι από πριν. Από τη στιγμή που υπάρχουν τάξεις και ζούμε σε μια ταξική κοινωνία, από τη στιγμή που υπάρχει κοινωνική διαστρωμάτωση θα υπάρχουν και κόμματα και παρατάξεις. Διότι εκφράζονται συγκεκριμένα συμφέροντα τάξεων, στρωμάτων κ.λπ. Το ότι υπάρχουν κόμματα και παρατάξεις σε καμία περίπτωση δεν αντίκειται με τη μαζική συμμετοχή στις διαδικασίες. Αλλά ας σκεφτεί κανείς, ποιες παρατάξεις, ποια κόμματα είχαν συμφέρον από το να δημιουργήσουν προϋποθέσεις εκφυλισμού του φοιτητικού κινήματος; Αλλοι έχουν καθαρές συντηρητικές σημαίες, άλλοι έχουν πολύ "επαναστατικές" σημαίες. Εμείς θεωρούμε υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε να αναπτυχθούν οι μαζικές διαδικασίες. Να σφύζουν τα πανεπιστήμια πραγματικά από τη συμμετοχή, από τη συζήτηση και μέσα εκεί θα παλεύουμε για να προβληματίζουν οι θέσεις μας και οι απόψεις μας φοιτητές και σπουδαστές, ανεξάρτητα αν ψηφίζουν ΚΚΕ ή την παράταξη που στηρίζει η ΚΝΕ. Με τέτοιες μαζικές διαδικασίες και με τέτοια πολιτική, ιδεολογική διαπάλη, που αλίμονο αν δεν γίνεται μέσα στα πανεπιστήμια, είμαστε βέβαιοι ότι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος, το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα να συμπορευθεί με το λαϊκό κίνημα και όχι να είναι απόν, εννοούμε με μαζικούς όρους, γιατί αυτό θα έχει σοβαρές συνέπειες όταν θα πάρουν και το πτυχίο. Πόσα χρόνια θα είναι φοιτητές και σπουδαστές; Πέντε, έξι, εφτά; Μετά θα είστε ό,τι είναι και όλοι οι άλλοι».
Είναι εφικτό σήμερα το σοσιαλιστικό πέρασμα
Αφού ανέπτυξε σύντομα τη θέση του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και ανέφερε τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, η Αλέκα Παπαρήγα στάθηκε στο σοσιαλιστικό μέλλον της χώρας και απάντησε στο ερώτημα που τίθεται συχνά: «Είναι εφικτό σήμερα η Ελλάδα να περάσει στο σοσιαλισμό με αυτόν το διεθνή αρνητικό συσχετισμό δύναμης και μάλιστα μέσα σε αυτά τα Βαλκάνια και σε αυτή την Ευρώπη; Μα δεν μπορούμε να δούμε τα πράγματα στατικά. Καταρχήν, αυτή η επιλογή του άλλου δρόμου ανάπτυξης, της πάλης που οδηγεί στην εργατική - λαϊκή εξουσία, στη λαϊκή οικονομία, είναι επιλογή που πρέπει να ακολουθηθεί και από άλλους λαούς, με τις δικές τους επεξεργασίες, ανάλογα με τις αναπτυξιακές δυνατότητες της κάθε χώρας. Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να τον προτείνουμε στη χώρα μας. Οπως είναι υποχρεωμένα κομμουνιστικά κόμματα, ριζοσπαστικές δυνάμεις να τον παλεύουν και στη δική τους χώρα.Οπωσδήποτε, παίρνουμε υπόψη μας και το εξής πράγμα: Σε συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης διεθνοποίησης, δεν διεθνοποιείται μόνο η πολιτική της αντίδρασης, διεθνοποιείται σχετικά πιο εύκολα και η ταξική πάλη. Και, επομένως, όσο περισσότερα κινήματα, ακόμα και σε γειτονικές χώρες ή και σε κοντινές, προχωρούν προς τα μπρος, ο αγώνας γίνεται σχετικά πιο εύκολος. Αλλά δεν μπορείς να κάθεσαι στη χώρα σου και να περιμένεις πότε θα γίνει η αλλαγή σε μια άλλη χώρα, για να τα προτείνεις. Κι από αυτή την άποψη, εμείς, παλεύοντας για τα καθημερινά προβλήματα, δημιουργώντας εστίες πάλης, βάζουμε το ζήτημα πραγματικά της διαμόρφωσης μιας ριζοσπαστικής αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής, αντικαπιταλιστικής πλειοψηφίας που δημιουργεί προϋποθέσεις για μια γενικότερη ανατροπή, για να αλλάξει τάξη στην εξουσία.
Το θέμα είναι ποια τάξη έχει την εξουσία
Κι εδώ είναι η διαφορά μας κι από άλλες δυνάμεις, που λένε το εξής πράγμα: "Παλεύουμε για μια προοδευτική πλειοψηφία". Τι θα πει προοδευτική πλειοψηφία; Διαβάζουμε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ - δεν βγάζεις κι άκρη, καθένας έχει και τη δική του παντιέρα. Τα λέει κι ο Κουβέλης. Τι θα πει μια "προοδευτική πλειοψηφία"; Μια προοδευτική κυβέρνηση... Ας αφήσουν τους τίτλους. Τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση; Θα κοινωνικοποιήσει τον όμιλο των τραπεζών. Μα όλες οι άλλες τράπεζες θα υπάρχουν! Θα έχεις μια κρατική τράπεζα. Στο απαγορεύει η ΕΕ. Θα κάνεις απειθαρχία. Ναι, αλλά οι άλλες τράπεζες θα τη "φάνε". Και η κρατική τράπεζα πώς θα κινείται στη αγορά; Δεν θα κινείται με τους νόμους της αγοράς. Θα καταργήσουν - λέει - το μνημόνιο. Πώς θα το καταργήσεις το μνημόνιο; Με ποιο τρόπο; Ας πούμε ότι το καταργείς. Η οικονομία θα είναι καπιταλιστική, δεν θα είναι κάτι άλλο. Και πλήρως ενσωματωμένη στην ΕΕ.Αν αυτή τη στιγμή δεν κοινωνικοποιήσεις τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, δεν βγεις από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αν δεν επιχειρήσεις να διαμορφώσεις - εκεί που η μικρή ιδιοκτησία δεν μπορεί να κοινωνικοποιηθεί - τον παραγωγικό συνεταιρισμό, που δεν έχει καμία σχέση με τους συνεταιρισμούς που έχουμε εμείς... Και στην προκειμένη περίπτωση, εξαρτάται ποια τάξη είναι στην εξουσία.
Με την αστική τάξη στην εξουσία και μια κομμουνιστική κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Είναι θέμα χρόνου, είτε να μετατραπεί σε μια αστική κυβέρνηση, είτε να την πετάξουν με τις κλοτσιές. Δεν μπορεί να κοροϊδεύουν τον κόσμο. Τι θα πει προοδευτική κυβέρνηση; Δηλαδή να γίνουν εκλογές να πάρουμε μια πλειοψηφία. Τέτοια έχει δοκιμάσει η Ευρώπη. Και πριν από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχει δοκιμάσει και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Προοδευτικές, αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις στην ίδια κυβέρνηση. Μα όταν έχεις τα μονοπώλια στην εξουσία, όταν έχεις την καπιταλιστική ιδιοκτησία, είναι θέμα χρόνου. Η κυβέρνηση θα καθορίζει τις συλλογικές συμβάσεις ή ο καπιταλιστής με τις ατομικές συμβάσεις και με την εξουσία που έχει στα χέρια του; Τα πανεπιστήμια με ποιο τρόπο θα σχεδιάζουν τη διαμόρφωση του επιστημονικού δυναμικού και για ποιον; Να, τώρα συνενώνουν πανεπιστήμια, κάνουν συγχωνεύσεις, γιατί λέει μερικά επαγγέλματα δεν έχουν αντίκρισμα. Μα βέβαια, μια άναρχη οικονομία, δεν θα έχει σχεδιασμό. Τι σχεδιασμό θα κάνεις; Ανάλογα με το τι θέλεις να αναπτύξεις. Μα εδώ σχεδιάζουν τα μονοπώλια, εσύ σαν κυβέρνηση τι θα είσαι; Μια κουκούλα, αλλά ο εγκέφαλος θα είναι οι καπιταλιστές. Επομένως, από τα ίδια τα πράγματα σήμερα βγαίνει, έστω κι αν δεν έχει ωριμάσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού, αυτή η εξέλιξη.
Είναι προσωρινό το πισωγύρισμα
Και τέλος, ξέρουμε τι θα μας πουν μερικοί: "Αφού ο σοσιαλισμός ανατράπηκε, είναι δυνατόν να επανέλθει"; Καταρχήν στην Ιστορία, στην κοινωνική εξέλιξη, είχες και προσωρινά πισωγυρίσματα. Αλλά - πέρα από το αν δικαιώθηκε ή όχι ο σοσιαλισμός - ο καπιταλισμός, που είναι νικητής παγκόσμια, έχει δικαιωθεί; Και πολύ περισσότερο που εμείς σαν Κόμμα τουλάχιστον έχουμε καταφέρει, χωρίς να έχουμε ολοκληρώσει, να μπορούμε να δώσουμε ορισμένες απαντήσεις. Και για την αναντικατάστατη προσφορά του σοσιαλισμού και για τις αρνητικές συνέπειες από τη μη ύπαρξή του, αλλά και σε ποιο σημείο ο σοσιαλισμός έχασε τη δυναμική του και πισωγύρισε. Κι αν θέλετε, αυτές οι εκτιμήσεις επιβεβαιώνουν το εξής πράγμα: Οτι οποιαδήποτε παρέκκλιση από το σοσιαλισμό υπέρ του καπιταλισμού οδηγεί μοιραία - σε συνθήκες που ο σοσιαλισμός δεν έχει κυριαρχήσει παγκόσμια - στο πισωγύρισμα.Αλλά εν πάση περιπτώσει, κι αυτοί που ακόμα δεν έχουν πειστεί για το σοσιαλισμό τι θα κάνουν; Δεν πρέπει να αναζητήσουν ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης; Κι αυτόν θα τον δεις στο δρόμο της ταξικής πάλης. Στο δρόμο της ριζικής εναντίωσης με το σύστημα κι όχι με τη διαχείριση, με τον τρόπο διακυβέρνησης. Εν πάση περιπτώσει, για μας στην ημερήσια διάταξη μπαίνει αυτό το ζήτημα, μπαίνει στην ημερήσια διάταξη για να συμβάλουμε, όταν οι προϋποθέσεις υπάρχουν, για να γίνει αυτό το πέρασμα. Αν δεν το βάλεις στην ημερήσια διάταξη της πάλης, δε θα ωριμάσει ποτέ. Αλλιώς θα ενσωματωθείς. Αυτή είναι η θέση μας και αυτή τη θέση προσπαθούμε να τη συζητήσουμε αναλυτικά, παράλληλα με την οργάνωση της πάλης. Και η νεολαία πρέπει να πάρει ενεργά μέρος σε αυτήν τη συζήτηση.
Γι' αυτό δεν μας χωνεύει το σύστημα. Γιατί πίστεψε το 1991 ότι θα διαλυθούμε. Μάλιστα, έλεγαν ότι το κεντρικό μαγαζί, το ΚΚΣΕ διαλύθηκε, άρα και το "παράρτημα", θα κλείσει. Κι αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ δεν ήταν παράρτημα κανενός. Η ύπαρξή του και η δράση του υπηρετούσε τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Και τους ενοχλεί ακριβώς, ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δεν μπόρεσαν να μας προσελκύσουν, όπως πέτυχαν σε άλλες χώρες, στη Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού και παλιότερα στη Μεγάλη Βρετανία. Και αντέξαμε. Δεν είναι όμως μόνο ότι αντέξαμε. Διατηρούμε ως Κόμμα τη συνέχεια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση. Γιατί θα μπορούσαμε να μην υπάρχουμε και να γεννηθεί ένα καινούργιο ΚΚ. Εχει πολύ μεγάλη σημασία ότι έχουμε συνέχεια, για μας και τα 92 χρόνια - με τις αδυναμίες, τις ελλείψεις, με τα λάθη μας - είναι μέρος της Ιστορίας μας. Κι αυτό είναι το μεγάλο όπλο μας. Είναι το όπλο της συνέχειας από ένα παρελθόν, που έχουμε την ευκαιρία και να το τιμάμε, αλλά και να διδασκόμαστε από αυτό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου